Son zamanlarda aktif öğrenme hakkında yapılmış birçok çalışma yer almaktadır. Bunlardan bir tanesi de yapılandırmacı yaklaşım çalışmalarıdır.
İnsanların düşünmeleri ve kendilerine ait tecrübeleri sonucunda kendi zihinsel modelleri ile bilgilerini oluşturdukları şeklindeki yaklaşıma verilen addır. Bu şu anlama gelmektedir;
İki kişi arasında birisi için belli bir anlam taşımakta olan bir şey, diğer kişi için aynı anlamı taşımayabilmektedir. Piaget “ Bilgi, bir bütün olarak bir insandan diğer bir insana aynı şekilde iletilememektedir, insanların kendi anlayışlarını ve bilgilerini yapılandırmaları gerekmektedir” diye söylemektedir.
Yapılandırmacı yaklaşım türü, öğrenmeyi, tecrübeden anlam oluşturmayla eşleştirebilen bir teori türüdür. İnsanoğlu, bilgiyi doğrudan doğruya alma yerine, onu kendisi oluşmaktadır. Bu, öğrenmenin yalnızca mevcut bilgilere, tecrübelere dayalı olarak gerçekleşebileceği anlamı taşımaktadır. Bir bilgi her ne kadar iyi sunulursa sunulsun, öğrenciler bir takım aşamalarda kişisel olarak bu bilgileri kullanmadığı sürece, geçmiş deneyimleriyle ilişkilendire bilemedikçe onları gerçekten öğrenmiş sayılmamaktadır.
Bilgiyi yapılandırma ise, bilginin yapısı ile ilgili bir kavram türüdür. Öğretimle ilgili bir kavram olarak sayılmaz. Bilgi ve öğrenme ile ilişkilidir. Bilgiyi temelinden kurmaya dayanmaktadır.
Son dönemlerde yapılan araştırma sonuçlarına göre, kazanılan bilgilerin aktif bir şekilde kullanılabilmesi ve işlevsel olabilmesi için bilginin doğrudan doğruya öğretmenden öğrenciye aktarılması temeline dayalı geleneksel yöntemlerden uzaklaşılması gerektiğini ön görmektedir.
-Öğrenmenin nasıl oluştuğuna ilişkin bir kuram türüdür.
-Pozitivist geleneği reddetmekte olan bir kuramdır.
Bilgi kişinin yaptığı eylemlerle ve edindiği tecrübelerle ilişkili ancak bilinenin dışında yapılandırılabilmesi mümkün olmayan bir olgu olarak gösterilebilir.
Yapılandırmacılık kuramında bilgi, asla kişiden bağımsız sayılamaz. Bilgi kişisel olarak oluşturulduğundan kişilerin içerisindedir.
Bu öğrenme türünde bireyler bizzat öğrenmeyi gerçekleştiren olarak aktifti, pasif değildir.
• Öğrenme, kişinin kavramsal düzenini oluşturan öznel gerçeklikler üzerine temellenmektedir.
• Yapılandırmacılık öğrenme ve bilginin doğasıyla ilgili bir yaklaşım türüdür.
•Kişi çevreden bilgiyi pasif olarak almaz.
• Öğretmen öğrenciye yeni kaynakları sunabilen, bilginin keşfetme sürecini kolaylaştıran kaynak olarak gösterilir.
• Öğrenmede içeriden gelen güdülenme önemli rol alır.
• Öğrenenin soysal evreni diğer kişilerden etkilenmektedir.
• Yeni öğrenilenler kendine mal edilen ve düzenlemenin yan sıra çevreyle etkileşimle de gerçekleşebilir.
• İşbirliğine dayanan grup tartışması ve strateji daha çok kullanılmaktadır.
• Hem içsel hem de dışsal güdülenme ön planda yer alır.
• Öğrenenin gerçek evren bilgisini kurması mecburi değildir.
• Geçmişte yaşananlar yeni yaşantıların oluşmasına yardımcı olur.
• Bilgi yine işleyen ve çalışan biçimde oluşturulur.
• Dili kullanarak içimizden gelen değişimi yansıta bildiğimizde öğrenmelerimizi ortaya koymuş olabiliriz.
• Öğrenme koşulları sosyal çevre içinde yer alan, din, gelenek, dil ve biyolojik özelliklerden etkilenebilmektedir.
• Yeni olan bilgi ile karşılaşmada bilişsel yapı yeniden düzenlenebilmektedir.
• Kişi eski yapı ile sorunları çözemediği durumlarda kültürel ve toplumsal yaşamındaki simgeleri yeniden sorgulamaya başlar.
• Bilgi yapılarının oluşturulmakta olduğu kültürel ve sosyal çevreye eleştirel boyut eklenebilir.
• Öğrenciler yapıyı oluşturma gerekçelerini sorgulamaya bilmektedir.
•Güven ve duygudaşlık ortamı eleştiriyi kolaylaştıra bilmektedir.
-Bilgi, etkin ve bireylerin tecrübeleriyle değişken olarak görülebilir.
-Eğitim programları tümdengelim yoluna ve temel kavramlara ağırlık vermektedir.
-Program öğrencilerin ihtiyaçlarına ve özelliklerine göre düzenlenebilir.
-Öğretim programı öğrencilerin özellikleri göz önünde bulundurularak esnek olarak düzenlenebilir.
-Öğretimde birincil derecedeki kaynaklar, deneyimleri ve gerçek materyalleri kullanabilir.
-Öğretmenler de öğrencilerle birlikte öğrenene bilenlerdir.
- öğretmenler, öğrencilerle etkileşim içinde olarak onlara rehberlik etmektedirler.
-Öğrenciler yalnızca kendi öğrenmelerinden sorumlu olur, çevreden aldıkları bilgilere kendi zihinlerinde anlamlar vererek öğrenme sürecinde aktif rol alırlar.
-Öğrenciler ufak gruplar içinde çalışma gösterirler.
-Öğrenci başarısı zaman odaklı olarak değerlendirilmektedir.
-Öğrenme süreci boyunca, derecelendirme ölçekleri, gözlemler, ürün dosyaları gibi araçlar kullanılarak değerlendirme yapılmaktadır.
Bu Haberi Okudunuz Mu?